Jęzor lodowca Enga (Engabreen). Fot. Reid Per Fiskerstrand/Flickr/CC
Lodowiec Enga (nor. Engabreen) – lodowiec wypustowy o powierzchni ok. 40 km2 drenujący pole lodowe Vestisen w rejonie Svartisen (dosłownie „czarny lód”), Norwegia. Leży w północnej Norwegii niemal na samym kole podbiegunowym. Jego jęzor schodzi z wysokości ponad 1200 m do zaledwie 10-20 m n.p.m. Jest to więc najniżej położony skrawek lodu lodowcowego z kontynentalnej Europie.
Lodowiec Enga jest też powszechnie znany wśród glacjologów, ponieważ pod jęzorem znajduje się wyjątkowe laboratorium – subglacjalne obserwatorium Svartisen (Svartisen subglacial observatory). Środowisko subglacjalne jest niezwykle trudno dostępne, dlatego jednostka ta spełnia bardzo ważną funkcję w badaniach lodowców umiarkowanych (tj. takich, których temperatura lodu znajduje się w pobliżu punktu topnienia). W tunelach wydrążonych w litej skale aż do dennej części lodowca prowadzi się unikalne na skalę światową badania i eksperymenty związane z ruchem lodu po podłożu i jego właściwościami.
Oprócz tego, lodowiec Enga należy do sieci monitoringu lodowców Norwegii. Wieloletnie pomiary położenia jego czoła wskazują, że lodowiec jest stosunkowo wrażliwy na drobne wahnięcia klimatu. Lodowiec osiągnął swoje maksimum w czasie Małej Epoki Lodowej prawdopodobnie w XVII wieku. Od tego czasu wycofuje się, jednak jego recesja przerywana jest częstymi awansami, z których ostatni skończył się w 1999 roku. Podobnie zachowuje się wiele lodowców Norwegii, co odróżnia je od lodowców innych regionów świata. Bilans masy lodowca Enga mierzony jest od 1970 roku i uśredniony dla ostatnich czterech dekad jest lekko dodatni.
Glacjoblogia 
Imponujący lodowiec i przepiękna fotografia!